[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wiarołomstwo.
188
alizm przeniknął do Rzymu.
Z wpływami greckimi między innymi także homoseksu-
189
w bitwie pod Mundą. Składały się one, poza dwoma legio-
nami Treboniusza, które przeszły na stronę Gnejusza Pom-
pejusza, również z licznych dezerterów z armii Cezara.
190
sku Pompejusza wielka liczba niewolników" (przeł. L. Pio-
trowicz). Wśród nich znaleźli się także niewolnicy dostar-
czeni przez swoich panów, obywateli Korduby.
191
bie.
Legiony te, jako nowo uformowane, nie brały udziału
Jak podaje Appian (b. c. II 103, 427): „Służyła też w woj-
Był to oczywiście legion uformowany obecnie w Kordu-
176
Oszczep zwany tragula, używany przez Gallów, był za-
opatrzony w specjalny rzemień, za którego pomocą oszcze-
powi nadawano silniejszy rozmach podczas wyrzutu, a tym
samym znacznie większy zasięg.
177
18 marca 45 r., ok. godz. 21.
192
193
Por. 2,1.
Chodzi o wspomniany XIII legion.
178
W niewiadomym kierunku. Według Cycerona (ad Att.
XII 37,4), który oparł się na wiadomości otrzymanej listow-
nie od Hircjusza, Sekstus Pompejusz miał zbiec do Hiszpa-
nii Bliższej, natomiast dokąd uciekł Gnejusz Pompejusz,
nie było mu wiadomo. Appian (b. c. II 105, 440) podaje, że
Sekstus Pompejusz „zmuszony jednak ukrywać się jeszcze,
uchodząc ciągle przed pościgiem, utrzymywał się z rozbo-
ju" (przeł. L. Piotrowicz). Ostatecznie znalazł schronienie
u Leetanów (Laeetani), plemienia żyjącego na wschodnim
wybrzeżu hiszpańskim między dziś. Barceloną a Blanes. Na
wiadomość o zamordowaniu Cezara w 44 r. powrócił do
Betyki, ale opuścił ją ponownie, gdy przybył tam Lepidus.
194
195
196
21 marca 45 r.
Wrozdz. 32, 1; 33,1.
26 marca 45 r.
197
Caius Caninius Rebilus, legat Cezara co najmniej od
52 r., w 49 r. był razem z Kurionem w Afryce, zdołał się
uratować po zagładzie wojska Kuriona, który wtedy też
poległ, w 46 r. uczestniczył ponownie w wojnie w Afryce,
w grudniu 45 r. był przez jeden dzień konsulem.
179
Pompejusza podaje Appian (b. c. II 105, 436): „Sam Pom-
pejusz umknął po klęsce ze 150 jeźdźcami do Kartei, gdzie
stała jego flota, i niesiony w lektyce przybył do arsenału
okrętowego po kryjomu jako człowiek prywatny; widząc, że
tu wszyscy są pogrążeni w rozpaczy, przestraszył się, aby
go nie wydano, i wsiadłszy na statek umknął znowu. Gdy
uwikłał sobie nogę w zwojach liny, ktoś usiłując przeciąć
linę mieczem zamiast liny przeciął mu stopę. Popłynął więc
do jakiejś miejscowości i tam poddał się leczeniu. Ponieważ
jednak i tu go szukano, uciekał uciążliwą i ciernistą drogą,
przy czym ciernie wbijały mu się w rany, aż wyczerpany
usiadł pod jakimś drzewem, gdzie go dopadli siepacze i po
mężnej obronie zabili. Głowę jego zaniesiono Cezarowi,
który kazał ją komuś pogrzebać" (przeł. L. Piotrowicz).
199
imię.
Był pochodzenia hiszpańskiego, mimo że nosił rzymskie
200
201
202
203
8 kwietnia 45 r.
Miasto w południowej Hiszpanii, dzis. Massa de Asta.
Por. 32, 6-7.
Caius Didius został wysłany razem z flotą z Sardynii do
Hiszpanii w celu ścigania Gnejusza Pompejusza i koło Kar-
tei, 28 marca 45 r., rozbił jego flotę. Później udało mu się
dopaść Gnejusza Pompejusza, którego zabił, a głowę ode-
słał do Gades, gdzie przebywał wtedy Cezar. Sam został
wkrótce napadnięty i zabity z zasadzki przez Luzytanów.
204
205
206
207
1 kwietnia 45 r.
4 kwietnia 45 r.
180
181
25 marca 45 r.
Carteia (dziś. El Rocadillo), hiszpańskie miasto między
dzis. Gibraltarem a Algeciras.
Tego rodzaju wież było wiele w Hiszpanii (por. 8, 3).
Por. 38, 2.
182
To jest na odległość ok. 12 km.
208
Malaca).
Przypuszcza się, że było to w pobliżu dzis. Malagi (star.
183
20 marca 45 r.
184
Cezar przeprawił się na prawy brzeg rzeki Betys, ponie-
waż chciał zaatakować bezpośrednio samo miasto.
209
210
Por. przyp. 174.
12 kwietnia 45 r.
185
Quinctius Annius Scapula, przeciwnik Cezara, uczestnik
24
skimi władzami administracyjnymi czy sądowniczymi. Ini-
cjatywa powołania patrona wychodziła od prowincji. Spra-
wowanie patronatu było uważane za bardzo zaszczytne wy-
różnienie.
211
bliczny miało wielkie znaczenie propagandowe, cezarian
bowiem podnosiło na duchu, przeciwnikom zaś wykazywa-
no, że dalszy opór jest beznadziejny i bezsensowny.
Wystawienie głowy Gnejusza Pompejusza na widok pu-
212
213
214
Rozdz. 37, 3-4.
6 kwietnia 45 r.
Quintus Fabius Maximus wspólnie z Kwintusem Pediu-
226
Nie znamy żadnego wypadku, by Cezar podjął się repre-
zentowania interesów jakiegoś mieszkańca Hiszpanii przed
rzymskim sądem.
szem dowodził wojskiem Cezara, zanim ten przybył do
Hiszpanii. Po bitwie pod Mundą Cezar zlecił mu obleganie
tego miasta.
227
Który w 59 r. sprawował razem z Bibulusem.
228
Por. b. Alex. 52, 2.
229
Oznaka władzy urzędnika rzymskiego wyposażonego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]