[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Przed chwilą rozłączyłam się z Jakiem. Wolałabym, żeby poszedł do domu. Chyba
nie jest jeszcze gotów, aby siedzieć w pracy, oglądać ich wszystkich, być tam,
gdzie niemal codziennie spotykał Natalie i z nią rozmawiał.
- Przyjaz
niłyście się.
- Tak. Zaprzyjaz
niłyśmy się, kiedy zaczęłam się spotykać z Jakiem. Ale Nat i
Jake? - Na chwilę odwróciła wzrok, jak to robią ludzie, kiedy tracą opanowanie.
- Byli niemal jak brat z siostrÄ….
- Nie przeszkadzało pani, że facet, z którym się pani spotyka, jest tak blisko
zwiÄ…zany z innÄ… kobietÄ…?
- Mogłoby tak być, gdyby ich znajomość miała charakter romantyczny albo gdyby w
grę wchodziła inna kobieta, nie Nat. Ale ona nie widziała świata poza Bickiem.
Bardzo ją lubiłam. We czwórkę świetnie się bawiliśmy. Od razu się polubiłyśmy.
Nie wiem, jak pomóc Jake'owi.
- Pani DeLay - odezwała się Peabody. - Czasami kobiety opowiadają swoim
przyjaciółkom o sprawach, o których nie mówią mężczyznom, bez względu na to, jak
blisko są z nimi związane. Czy Natalie zwierzała się pani z jakichś problemów?
- Nic takiego sobie nie przypominam. Ale... Mieliśmy razem zjeść obiad na dzień
przedtem, nim... Poprzedniego dnia. Zadzwoniła i powiedziała, że nie czuje się
najlepiej, nie przyjdzie do pracy, zostanie w domu i nadrobi zaległości. Byłam
zajęta. Byłam zajęta - powtórzyła Rochelle łamiącym się głosem - więc nawet
pomyślałam, że jest mi to na rękę. Ale kiedy teraz o tym myślę, wydaje mi się,
że jej głos trochę drżał, może ze zdenerwowania. Wtedy nie zwróciłam na to
większej uwagi. Mogłam do niej pojechać, przywiez
ć jej coś do jedzenia.
Właśnie tym się zajmuję. Ale nie zrobiłam tego, bo miałam huk pracy.
Jeżeli coś było nie tak, może by mi wtedy powiedziała. Nie mogę przestać o tym
myśleć.
- Takimi rozważaniami można się zadręczyć na śmierć - odpowiedziała jej Eve. -
Musi pani z tym skończyć. Proszę mi powiedzieć, gdzie pani była tej nocy, kiedy
zginęli Nat i Bick.
- Zjedliśmy kolację u dziadków Jake'a. Potem graliśmy w brydża. A właściwie oni
grali - poprawiła się, uśmiechając się lekko. - Uczą mnie, ale jestem
beznadziejna. Wyszliśmy po północy i pojechaliśmy do Jake'a. Mieszkamy razem.
Nieoficjalnie. Można powiedzieć, że oswajamy się z tym. Byłam w East Ballroom.
- SÅ‚ucham?
- Następnego ranka byłam w East Ballroom, pomagałam w przygotowaniu sali do
obiadu. Przyszedł Jake. Szukał mnie. Płakał.
Jeszcze nigdy nie widziałam go płaczącego. Powiedział mi o wszystkim. Usiedliśmy
na podłodze w sali balowej i płakaliśmy oboje.
ROZDZIAA
7
Eve spojrzała na pudła na stole w sali konferencyjnej i poczuła, że zaczyna ją
boleć głowa.
- Dobra, zabieramy się do roboty. Musimy przejrzeć zawartość wszystkich
dyskietek, przeczytać wydruki, notatki, terminarze, wszystko, co zostało
zapisane w ciągu ostatnich dwóch tygodni. Z oświadczeń świadków wynika, że
jakieś dwa tygodnie czy dziesięć dni temu zauważyli zmianę w zachowaniu
Copperfield. Niespełna dwa tygodnie temu Copperfield skontaktowała się z Bysonem
i oświadczyła, że musi mu coś pokazać.
- Poznamy nazwiska, rozszyfrujemy notatki - powiedziała Peabody. - Ale co z
kontami? Przydałby nam się jakiś spec od rachunkowości.
- Prawdopodobnie tak. - Eve przyznała jej rację. - Ale na razie możemy liczyć
tylko na siebie. Będziemy szukały plików lub kont, do których często zaglądała w
ciągu ostatnich dwóch tygodni. Takich, które skopiowała na komputer domowy albo
przesłała Bysonowi. - Z markotną miną spojrzała na autokucharza w sali
konferencyjnej, wiedząc, że nie zamówi tutaj swojej ulubionej kawy. - A także
wszelkich wzmianek o spotkaniach lub próbach umówienia się z przełożonymi -
ciągnęła. - I spotkań z przedstawicielami klientów.
- Trochę to potrwa - zauważyła Peabody. - Może powinnam zamówić kanapki.
- Jak chcesz. Asystentka powiedziała, że Copperfield ostatnio parę razy logowała
się do komputera po godzinach pracy. Musimy ustalić, jakie pliki wtedy
otwierała.
Odwróciła się, kiedy otwierały się drzwi.
- Masz coś? - zapytał Baxter.
- Wygląda na to, że wpadła na trop jakiegoś przekrętu w pracy i sama próbowała
ustalić, co to takiego. Potem podzieliła się swoimi spostrzeżeniami z
narzeczonym. Musimy się przez to przekopać.
- Potrzebna jeszcze jedna łopata? Eve wsadziła ręce do kieszeni.
- Czym siÄ™ teraz zajmujesz?
- Mam do odbębnienia trochę pracy papierkowej i kilka telefonów. Nic takiego,
czemu nie podołałby młody - dodał, mając na myśli praktykanta, Truehearta. -
Powie mi, jeśli będę mu potrzebny. [ Pobierz całość w formacie PDF ]